Ljiljana Jevremović, poznata tekstopisac, nakon duge pauze ponovo se vratila saradnji sa Grand produkcijom, i to kroz pesmu koju je napisala za Suzanu Jovanović, suprugu Saše Popovića. Ova saradnja označila je svojevrsni povratak u muzičku industriju, jer je Jevremovićeva nakon više od 15 godina ponovo radila na tekstu pesme za popularnu pevačicu.
- Iako ne održava direktan kontakt sa parom, Ljiljana je istakla da joj je poverenjem ukazanom kroz izbor njenog teksta jasno dato do znanja da su joj „vrata Granda ponovo otvorena“. Ipak, istakla je i da trenutno nema nameru da se intenzivno bavi pisanjem, iako su joj brojni prepoznali autentičnost izraza.
Pesma koju je napisala nosi naziv “Šta će meni ovaj život”, a sama autorka naglašava da je tekst prvobitno bio zamišljen kao muški. Međutim, bez obzira na to, upravo ga je Suzana Jovanović odabrala za sebe, čime je, prema Ljiljaninom mišljenju, pokazana duboka emocionalna povezanost sa porukom koju pesma nosi.
- Nije poznato da li je izbor pesme i njenih stihova refleksija nekog ličnog stanja ili emocije, ali Ljiljana veruje da sadržaj ima određenu vezu s osećanjima koja su u tom trenutku postojala kod ljudi koji su je odabrali. Tekst je predat pre više od godinu dana, dok je pesma objavljena nešto kasnije. Jevremovićeva naglašava da je pesma prezentovana bez ikakvih specijalnih zahteva ili očekivanja, i da je sve teklo vrlo prirodno.
Ono što pesmu čini upečatljivom jesu emocionalno snažni stihovi, koji govore o ljubavi, gubitku i dubokom bolu koji ostaje nakon što voljena osoba ode. Pesma postavlja pitanje smisla života bez ljubavi, i prikazuje junakinju koja, iako nekada snažna, danas oseća prazninu i potpunu beznačajnost pred osobom koju je volela.
Prvi stihovi oslikavaju nekadašnju snagu žene koja je, kako kaže, bila poput crne zemlje – snažna i stabilna, ali koju je ljubavni bol srušio do temelja. Njena moć je nestala, a ona se oseća kao da više ne vredi ništa. Između redova prožima se tuga zbog toga što je neko koga je smatrala svojim utočištem i osloncem – odlučio da ode i ostavi je samu.
Posebno potresan deo pesme otkriva koliko su osećanja bila duboka: žena ne samo da pati, već priznaje da je taj bol toliko jak da poželi da se nikada nije ni rodila. To govori o težini emocija i bespomoćnosti koju nosi neuzvraćena ili izgubljena ljubav. Stihovi o suzama koje nikada nisu bile puštene dodatno naglašavaju tihi očaj u kojem je ogoljena i ostavljena.
- U pesmi se pominju i simboli prošlih dana kada su usne voljene osobe bile izvor radosti, ali sada predstavljaju izvor tuge. Umesto ljubavi, ostaje gorčina, a lepota osobe koju je izgubila sada deluje kao prokletstvo, kao nešto nedostižno i bolno.Bez obzira na to što je pesma napisana u formi ženske ispovesti, sama autorka kaže da je zamišljena kao muški tekst, što dodatno svedoči o univerzalnosti emocija koje nosi. Bez obzira na pol, osećanja gubitka, razočaranja i čežnje jednako pogađaju svakoga.
Iako pesma na prvi pogled deluje kao tužna balada o propaloj ljubavi, u njoj se može prepoznati i poruka o suočavanju sa vlastitim slabostima, o borbi sa emotivnim porazima i o potrebi da se u najtežim trenucima izrazi sve ono što čoveka iznutra razdire.
Ljiljana Jevremović ovim tekstom ponovo je dokazala svoj talent da prepozna i prenese najdublje emocije, a pesma koju je napisala svakako će nastaviti da živi među publikom, pronalazeći one koji će u stihovima prepoznati svoje lične priče i boli.
