U Srpskoj pravoslavnoj crkvi danas se sa posebnim poštovanjem obeležava dan posvećen Svetom apostolu Judi, jednom od dvanaestorice Hristovih učenika. Iako njegovo ime izaziva čestu zabunu jer se podudara s imenom izdajnika, važno je naglasiti da nije reč o Judi Iskariotskom, već o drugom Judi, koji je bio jedan od vernih sledbenika Isusa Hrista.
- Ovaj Juda, poznat i kao Levije i Tadej, igrao je značajnu ulogu u širenju hrišćanske vere. Poticao je iz plemena Davidovog i Solomonovog, čime je bio u krvnoj vezi sa starozavetnim kraljevima. Njegova majka zvala se Salomija, dok je otac bio Josif, kasnije poznat kao obručnik Presvete Djeve Marije, što znači da je Juda bio u srodstvu sa Isusom Hristom. Imao je još trojicu braće, među kojima je najpoznatiji Jakov, koji je kasnije nazvan “bratom Božjim”, jer je celim srcem darovao deo nasledstva Gospodu.
Zanimljivo je da Juda, iako u krvnom srodstvu sa Isusom, sebe nikada nije isticao kao Njegov brat. Zbog života prepunog unutrašnjih borbi, sumnji i duhovnih padova, smatrao se nedostojnim tog naslova. Radije se nazivao “brat Jakovljev”, pokazujući time duboku skromnost, pokajanje i duhovnu zrelost. Ova njegova unutrašnja borba i iskrenost daju njegovom karakteru posebnu težinu.
- Nakon Vaznesenja Hristovog, Juda se, kao i ostali apostoli, posvetio misionarskom radu. Njegova vera bila je jaka, gotovo neugasiva, a želja da svet upozna istinu Jevanđelja bila je njegova životna vodilja. Putovao je i propovedao u raznim krajevima: Judeji, Galileji, Samariji, Idumeji, ali i mnogo dalje – čak do Arabije, Sirije, Mesopotamije i Persije. Time je pokazao ne samo fizičku izdržljivost, već i duhovnu posvećenost i hrabrost u širenju Hristove nauke.
Tokom tih putovanja, Juda je trpeo brojne nedaće. Bio je gladan, progonjen, vređan i zlostavljan, ali nikada nije odustajao. Njegova borba nije bila samo spoljašnja, već i unutrašnja – težio je da izvede ljude iz idolopoklonstva i dovede ih ka veri u Hrista. U nekim oblastima, kao što je Araratska oblast, uspeo je da obrati mnoge i da ih udalji od lažnih božanstava.
- Kao što se dogodilo i sa mnogim drugim apostolima, ni Juda nije izbegao mučeništvo. Vlasti tog vremena bile su nemilosrdne prema propovednicima hrišćanstva. Juda je uhapšen, podvrgnut brutalnim mučenjima, ali nije posustao. Do kraja je ostao veran Hristu. Na kraju je razapet na krst, a zatim pogođen strelama – smrt koja svedoči o njegovoj nepokolebljivoj veri i spremnosti na žrtvu.
Uprkos njegovoj tragičnoj sudbini, sećanje na Judu ostalo je živo kroz vekove. Vernici mu se i danas mole, verujući da njegova molitva ima čudotvornu snagu, naročito u trenucima velike tuge, patnje ili unutrašnjih kriza. Juda, koji je i sam prošao kroz život pun unutrašnjih borbi i pokajanja, razume ljudsku slabost i pruža duhovnu utehu onima koji mu se obraćaju sa iskrenim srcem.
- Na današnji dan, pravoslavni vernici izgovaraju posebnu molitvu Svetom Judi, naglašavajući njegovu bliskost sa Hristom i snagu njegovog duhovnog puta. U toj molitvi se ističe Juda kao Hristov rođak, hrabri mučenik i čuvar vere. Veruje se da molitva ima posebnu moć jer dolazi iz srca onoga koji je video Isusa, živeo s Njim, i bio svedok Njegovih čuda.
U jednoj poznatoj molitvenoj rečenici sadržana je suština njegovog života i dela:
„Videći te kao Hristovog rođaka, o Judo, i kao hrabrog mučenika, svešteno te hvalimo, jer si obmane demonske razorio i veru sačuvao: Zato danas svesvetu uspomenu tvoju praznujemo i oproštaj grehova tvojim molitvama zadobijamo.“
- Ove reči svedoče o njegovom životnom putu, njegovoj veri, njegovoj borbi, i konačnoj pobedi duše. Iako nije bio bezgrešan, kroz pokajanje i predanost, Juda je dostigao svetost. Zbog toga, njegovo ime se danas s poštovanjem pominje u crkvama i domovima, kao svetionik onima koji traže duhovno svetlo u vremenima tame. U njemu vernici nalaze uzor poniznosti, istrajnosti, i istine – vrednosti koje nadilaze vreme i ostaju večne.
