Željko Bebek, jedan je od najprepoznatljivijih glasova rock muzike s prostora bivše Jugoslavije. Iako je njegova karijera započela ranije, Bebek je postao istinska ikona kada se pridružio legendarnoj grupi Bijelo Dugme, koju je osnovao Goran Bregović.
- Iako je Bregović bio glavni autor i idejni vođa benda, upravo je Bebekov karakteristični vokal i scenski šarm bio ono što je publika povezivala sa zvukom tog vremena.Bebek je naslijedio muzički talenat od svoje majke, a njegovo prirodno umijeće pjevanja brzo ga je izdvojilo na sceni. Iako je karijeru započeo kao solo izvođač, tek kao pjevač Bijelog Dugmeta doživio je pravi proboj i stekao status muzičke zvijezde. Njegova harizma i prisustvo na sceni učinili su ga prepoznatljivim, a privatni život mu je često bio predmet interesovanja javnosti. Bio je u dva braka, a iz svakog ima po jednu kćerku. Ipak, ljubavni život mu se iznova zaokrenuo kada je upoznao Ružicu, ženu 34 godine mlađu od njega, s kojom je od 2002. godine i s kojom ima dvoje djece.
Dok Bebek obilježava 76. rođendan, mnogi se prisjećaju njegovih najplodnijih godina upravo u Bijelom Dugmetu. Bend koji je obilježio cijelu jednu epohu, osnovan je početkom 1970-ih u Sarajevu, u vrijeme kada se muzička scena Jugoslavije počela otvarati ka zapadnim utjecajima. Bijelo Dugme je brzo postalo glas jedne generacije, kombinujući rock, folk i pop elemente u zvuk koji je bio istovremeno moderan i autentično domaći.
- Već prvi album, “Kad bi’ bio bijelo dugme” iz 1974. godine, bio je ogroman uspjeh. S pjesmama poput “Top,” “Patim, evo, deset dana” i “Sve ću da ti dam, samo da zaigram”, bend je osvojio srca publike širom bivše države. Bebekov vokal nosio je emociju i snagu, dok su tekstovi i aranžmani Bregovića davali muzici dubinu i identitet.U sljedećim godinama, bend je nastavio nizati hitove. Numere kao što su “Bitanga i princeza”, “Doživjeti stotu”, i “Pljuni i zapjevaj, moja Jugoslavijo” postale su kultni hitovi, a koncerti benda su privlačili desetine hiljada obožavalaca. U vrijeme kada se Bijelo Dugme nalazilo na vrhuncu popularnosti, njihova muzika bila je više od zabave – bila je društveni komentar, emocija i simbol kolektivnog identiteta.
Međutim, kao i mnoge velike priče, i ova je imala svoje unutrašnje tenzije. Tokom 1984. godine, Željko Bebek napušta bend, što je bio šok za fanove. Bijelo Dugme je nastavilo s novim pjevačem, Mladenom Vojičićem Tifom, čiji je glas donio drugačiju energiju. Iako je bend i dalje bilježio uspjehe, atmosfera unutar grupe, ali i društveno-politička situacija u zemlji, počela je da uzima svoj danak.Krajem 1980-ih i početkom 1990-ih, dok je Jugoslavija bila na ivici raspada, Bijelo Dugme je prestalo s radom. Posljednji period benda bio je obojen neizvjesnošću, sve dok 1989. godine nije formalno prestao postojati. Bregović se tada okrenuo solo karijeri i komponovanju, dok su ostali članovi nastavili svoje puteve.
- No 2005. godine, Bijelo Dugme se nakratko ponovo okupilo, organizujući turneju po većim gradovima bivše Jugoslavije. Koncert na Koševu u Sarajevu, na kojem se okupilo više od 60.000 ljudi, bio je emotivni vrhunac povratka benda. To okupljanje bilo je kratkotrajno, ali duboko simbolično – podsjetnik na jedno vrijeme u kojem je muzika povezivala ljude bez obzira na porijeklo, jezik ili politiku.Uticaj Bijelog Dugmeta, a samim tim i Bebeka, osjeća se i danas. Njihova sposobnost da spoje narodno i urbano, moderno i tradicionalno, ostavila je neizbrisiv trag u muzičkom naslijeđu Balkana. Bebekov glas i dalje odzvanja u pjesmama koje su preživjele decenije i ostale dio kolektivne memorije publike širom regiona.
Bez obzira na sve promjene kroz koje je prošao, Željko Bebek ostaje simbol jedne muzičke epohe, čovjek čiji je glas oblikovao zvuk jednog vremena i ostao vječno vezan za ono što je Bijelo Dugme značilo – i što još uvijek znači.
