Milan Srdoč jedan je od najpoznatijih i najpopularnijih komičara u bivšoj Jugoslaviji. Rođen u Rijeci 3. siječnja 1920., njegova životna priča, puna šaljivih, tragičnih trenutaka, ali i borbe za opstanak, duboko je urezana u sjećanje onih koji su ga poznavali i divili mu se. Nasmijavao je publiku u mnogim scenama, ali prema njegovim riječima, život je bio veoma surov i često ga je suočavao sa teškim izazovima. Iako je bio glumac, tokom svoje karijere bio je poznat po svom jedinstvenom smislu za humor i šarmu.
Njegov otac je bio brodograditelj, a Stotch je, uprkos svojim umjetničkim ambicijama, na kraju postao tokar. Međutim, želja za umjetnošću ga nije napustila, pa se odlučio za glumu i postao član amaterskog pozorišta. Ovaj korak označio je početak njegove uspješne glumačke karijere. Srdoč je bio popularan u Jugoslaviji, ali nije bio vezan samo za pozorište. Studirao je i glumu u filmskoj i televizijskoj produkciji, a njegove uloge komičara učinile su ga nezaboravnim.
Tokom Drugog svetskog rata životna priča Milana Srdoča postala je još dramatičnija kada je bio bačen u situaciju na život ili smrt. Odnosno, 1944. godine, zajedno sa svojim prijateljem Duškom Ilićem, streljan je zbog izvođačkih aktivnosti, koje su uključivale izvođenje Nušićevih komada, koje su tada smatrane politički neprihvatljivim. Duško Ilić je ubijen bez suđenja u Kossutniaku i umro, ali je Srdoč, srećom, pomilovan u poslednjem trenutku i pošteđen od upucavanja. Iako je izbegao smrt, morao je da se probije na Sremski front, gde je lakše ranjen, ali iskustvo nije mogao da zaboravi.
Te tragične okolnosti, kao i njegova poslijeratna umjetnička djela, oblikovale su njegovu ličnost. Iako je život uvijek bio težak, Srdoč je nastavio da glumi, a svojim jedinstvenim humorom i direktnošću oduševili su ga narodi Jugoslavije. Srdoch je tokom godina na sceni stvorio bezbroj nezaboravnih likova, često onih koji su ljudima izmamili osmijeh na lice u teškim trenucima.
Međutim, iako je Srdoch bio veliki umjetnik, svoj je život okrenuo stvarima koje nisu imale nikakve veze s pozorištem. Tokom godina radio je i kao pisac i kao muzičar, ali je poznat po svom dubokom razumevanju ljudi i sveta oko sebe. Svojim izuzetnim talentom za improvizaciju i sposobnošću da u svemu pronađe humor, uspeo je da ostavi trajan trag u kolektivnoj svesti. Uprkos tome što je komičar, Srdoč ne beži od ozbiljnih tema i često kroz komediju govori o nepravdi i teškoćama u životu.
Milan Srdoč je preminuo 7. januara 1987. u 68. godini, ostavivši iza sebe bogato nasleđe likova i nezaboravnih trenutaka koji su bili kultni jugoslovenski pozorište i televizija. Iako je njegov odlazak bio veliki gubitak za jugoslovensku kulturnu zajednicu, njegova smrt je i dalje u senci pitanja oko njegovog poslednjeg počivališta. Grob na beogradskom groblju Nova Bežanija na kojem je sahranjen Srdoč godinama je predmet pažnje i brige javnosti. Dva izblijedjela, oštećena drvena krsta stajala su jedan pored drugog, privlačeći pažnju prolaznika koji su se pitali zašto mu grobnica trune.
Njegova smrt i stanje njegovog groba postali su ne samo simbol kako se veliki umjetnici često zaboravljaju, već i podsjetnik na to koliko ljudi, iako su ostavili neizbrisiv trag u društvu, često zaborave oni koji ih vole. Uprkos tome, Milan Srdoch će zauvek živeti u srcima onih koji su ga poznavali i divili se njegovoj umetnosti. Bio je više od samo komičara, bio je simbol otpora i hrabrosti, neko ko je mogao da se smeje i nasmijava druge uprkos teškoćama u svom životu.
