BONUS TEKST
Laza Ristovski, rođen u Novom Pazaru, bio je jedan od najistaknutijih klavijaturista i kompozitora bivše Jugoslavije. Njegovo muzičko nasljeđe utkan je u DNK jugoslavenskog rocka, a njegov talenat nadilazio je obične granice instrumenata. Svojim radom u legendarnim bendovima Smak i Bijelo Dugme, postao je nezaobilazno ime muzičke scene.
Iako se rodio u Novom Pazaru, Ristovski je odrastao u Kraljevu, gdje je i započeo svoj glazbeni put. Već sa pet godina počeo je pokazivati interesovanje za muziku, moljakajući roditelje da mu kupe harmoniku. Tu je počeo klasičnu muzičku edukaciju, koju je kasnije proširio na ozbiljne instrumente i školovanje.
Ristovski je pokazivao vanserijski talenat već kao dijete. U Kraljevu je pohađao časove kod uglednog profesora, a kasnije je prešao u novootvorenu glazbenu školu. U tinejdžerskim godinama osnovao je svoj prvi bend – neslužbeni ansambl koji je svirao po školskim plesovima i koji su nazivali Bezimeni.
Roditelji su ga podržavali – sjećanje na kupovinu orgulja „Vox Jaguar“ za tada ogromnih 540.000 dinara govori koliko je njegova porodica vjerovala u njegov talenat. I dok je pokušavao pronaći ravnotežu između obrazovanja i muzike, jasno je bilo da će muzika pobijediti.
Lazina karijera eksplodirala je kada je postao član grupe Smak, jednog od najinovativnijih rock bendova tadašnjeg vremena. Njegov doprinos zvuku Smaka bio je neprocjenjiv – donio je progresivnu notu, eleganciju i dubinu.
Ali tek s prelaskom u Bijelo Dugme, Ristovski je postao simbol jednog vremena. Bio je to prelaz koji se u muzičkom svijetu mogao mjeriti s prelaskom fudbalera iz Partizana u Crvenu zvezdu – smatrano gotovo svetogrđem.
U tom trenutku, njegova supruga Vesna Panić, kiparka po profesiji, bila je u osmom mjesecu trudnoće. Iako je već krenuo put Sarajeva da se priključi Bregovićevoj ekipi, emocije i sumnje su ga savladale, pa se vratio. Tek nakon njenog ohrabrenja, odlučio je krenuti ponovo. Tog dana održao je svoj prvi koncert s Bijelim Dugmetom, dok je njegova kćer Sanda rođena – što je simbolično urezalo taj datum u porodičnu i muzičku istoriju.
Osim rada s bendovima, Laza Ristovski se ostvario i kao solo umjetnik. Njegove instrumentalne kompozicije bile su kombinacija klasike, rocka i eksperimenta. Skladao je i muziku za filmove, među kojima se izdvajaju “Lepa sela lepo gore” i “Nečista krv” – ostvarenja koja se i danas pamte po nezaboravnoj atmosferi koju je Laza svojim notama dodatno obogatio.
Pjesme poput „Zaboravljeni“ i „Pljuni i pjevaj moja Jugoslavijo“ nose njegov neizbrisiv pečat, svjedočeći o njegovoj sposobnosti da emociju pretoči u melodiju.
Laza je bio poznat i po tome što je, uprkos slavi, ostao skroman i posvećen porodici. Njegova kćerka Sanda Ristovski, iako obrazovana u muzičkom pravcu, odabrala je slikarstvo kao životni poziv. Ipak, priznala je da je muzika bila dio nje, zahvaljujući ocu koji ju je poticao i inspirirao.
Uoči Lazine smrti, Sanda je prodala sve radove na izložbi u Bolu na Braču, što je, kako je rekla, bio trenutak koji bi njen otac prepoznao kao ostvarenje snova.
U kasnijim godinama, Laza se suočavao s ozbiljnim zdravstvenim problemima. Bio je prikovan za invalidska kolica, ali nikada nije izgubio optimizam i radost života. Njegov zarazni osmijeh i pozitivan duh ostali su zaštitni znak do samog kraja.
Preminuo je prije sedamnaest godina, ali njegov uticaj i dalje traje. Njegova muzika, ličnost i naslijeđe ostaju urezani u zajedničku memoriju regiona.
Laza Ristovski nije bio samo član poznatih bendova. Bio je umjetnik u pravom smislu riječi – čovjek koji je svojim klavijaturama ispisivao priče, osjećanja i sudbine. Njegova skromnost, ljubav prema porodici i strast prema muzici učinili su ga legendom koja ne blijedi.
Kroz pjesme koje je stvarao, kroz filmove koje je obogatio, i kroz naslijeđe koje je ostavio svojoj kćeri i publici, Laza ostaje živ u svakom tonu koji je dotakao
